Ik belde hem twee weken na de overdracht van z’n bedrijf. We hadden twee jaar voorbereidingen gehad rondom de verkoop, meerdere kandidaten waren de revue gepasseerd en het verkoopproces vereiste veel extra aandacht. Je kunt dus wel stellen dat het een intensieve periode was geweest.
“Hoe is het met je?”, was mijn eerste vraag na de begroeting.
“Kloten …………”, was zijn reactie.
Ik viel stil en moest even nadenken, dat was niet het antwoord dat ik had verwacht. De man had een ruime hoeveelheid miljoenen op zijn rekening staan na een leven hard werken. Zijn kinderen bleken niet de gedroomde opvolgers, maar dit was toch de beste uitkomst gegeven de situatie?
“Wat voel je dan?”, vroeg ik.
“Ik mis het”, zuchtte hij. “Ik mis de druk. Ze doen het nu al fout, want ik werd al gebeld door relaties. Ze snappen er niets van, ik moet er maar weer heen, dit komt niet goed…….”
Toen ging er voor mij een lichtje branden. Het is een patroon dat wij vaker herkennen bij ondernemers die hun bedrijf hebben verkocht. Iemand die zijn/haar bedrijf heeft verkocht blijft ondernemer omdat dat geen bezit is, maar een levenswijze en loslaten is daarom een grote opgave. Daar zit de crux.
De beloning in geld is rationeel prachtig en wekt bewondering op bruiloften en partijen, maar de werkelijkheid is dat er regelmatig een gat ontstaat in beleving en verantwoordelijkheid. Niet zelden zet de ex-ondernemer na verkoop weer nieuwe schreden op het “ondernemerspad”, simpelweg om de spanning opnieuw te ervaren, terwijl deze eerder als last aanvoelde.
Na afronding van een verkooptraject, houden we daarom doorgaans contact en spreken onze relaties als zich nieuwe omstandigheden voordoen. Ons nummer blijft vaak achter in hun telefoon en andersom staan in onze telefoons inmiddels circa 15.000 zakelijke relaties, waarvan een deel ex-ondernemers.
Onze slogan is niet voor niets “Aandacht voor ondernemers” en wetende dat ondernemer zijn een “way of life” is, bedoelen we daar ook ex-ondernemers mee.
Dat is ons immaterieel actief.